İlk defa Frank Robinson tarafından kullanılmış olan Minimum Viable Product terimi, Eric Ries tarafından popüler hale getirilmiş bir terimdir.
MVP (Minimum Viable Product), riske karşı en yüksek yatırım getirisine sahip olan üründür. Sadece pazarda tutunabilecek kadar özelliğe sahip olan MVP, erken müşterilerin (early adaptors) para ödeyeceği ya da geri bildirimde bulunabileceği en yalın üründür.
MVP (Minimum Viable Product), zaman ve paranın en az harcandığı, fikirlerin ve fikirlerin hayata geçirilme sürecinin test edildiği süreçtir. Diğer ürünlere oran ile MVP (Minimum Viable Product) prototip bir üründür. MVP (Minimum Viable Product), en önemli Lean – Startup tekniğidir.
MVP (Minimum Viable Product), minimum uygulanabilir ürün olarak adlandırılmaktadır. Ürünü erken benimseyen müşterileri ürüne çekmek ve ürünü geliştirme döngüsünün başlarında ürün fikrini doğrulamak için yeterli özelliklere sahip olan ürün MVP (Minimum Viable Product)’dir.
MVP (Minimum Viable Product), yazılım ve benzeri gibi sektörlerde ürünü yinelemek ve iyileştirmek gibi konular için ürün ekibinin mümkün olan en kısa süre içerisinde kullanıcı geri bildirimlerini alması için oldukça yardımcı olmaktadır.
Agile (çevik) metodolojisi, ürünlerin hem doğrulanması hem de kullanıcı girdisine dayalı olarak yinelenebilmesi üzerine inşa edilmiştir. Bu nedenle, MVP (Minimum Viable Product), çevik geliştirme merkezli bir rol oynamaktadır.
Yalın Başlangıç metodolojisi parçası olarak minimum uygulanabilir ürün konseptini tanıtan Eric Ries, bir MVP (Minimum Viable Product)’nin amacını aşağıdaki gibi açıklamaktadır:
“Bir ekibin, müşteriler hakkında en az çaba ile maksimum miktarda doğrulanmış öğrenmeyi toplamasına olanak tanıyan yeni bir ürün sürümüdür.”
Bir şirkette bulunan ürün ekibi aşağıdaki yapmak istediği için minimum uygulanabilir bir ürün geliştirmeyi ve piyasaya sürmeyi seçebilir: